بررسی پراکنش مایکوباکتریوم آویوم کامپلکس در نمونه های بالینی ، بین سال های 97-98 (قبل از پاندمی کرونا)

نمونه‌های بالینی مورد مطالعه از پژوهشکده ملی سل و بیماری‌های ریوی تهران (NRITLD) بین سال‌های 1397 تا 1400 جمع‌آوری می شوند. نمونه‌ها از بیماران مشکوک به مایکوباکتریوم و بستری در بیمارستان و کلینیک جمع‌آوری و برای کشت باکتری و شناسایی گونه به آزمایشگاه مرکز تحقیقات مایکوباکتریولوژی (MRC) منتقل می شوند. جداسازی اولیه سویه های مایکوباکتریوم به روش پتروف و با استفاده از محیط کشت Leven-Stein Johnson انجام می شود(27, 28). پس از آن، DNA مایکوباکتریال از نمونه های بیمار استخراج می شوند. برای شناسایی گونه های مایکوباکتریوم، ابتدا قطعه 190 جفت باز از ژن 6110IS توسط پرایمرهای Tb 1 استفاده شد: 5′- ATC CTG CGA GCG TAG GCG TCGG -3′ و Tb2: 5′-CAG GAC CAC GAT CGC TGA TCC GG -3′.(28, 29) محصولات واکنش PCR روی ژل آگارز 1.5 درصد حاوی اتیدیوم بروماید بارگذاری می شوند. نمونه های مثبت 6110 IS به عنوان کمپلکس مایکوباکتریوم توبرکلوزیس در نظر گرفته می شوند. نمونه‌های با نتیجه PCR منفی بر اساس6110 IS از نظر مایکوباکتری‌های غیر سلی با استفاده از روش PCR-RFLP مورد بررسی قرار خواهد گرفت. با استفاده از Nested-PCR با جفت پرایمر Tb15: 5'-CGT AYG ACG AAG AGG CCC GT 3' و Tb17: 5'-WAS GGR TCC TCS AGG ACS GC -3'(28) تکثیر می شوند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS استفاده می شود.مطالعه ما برای اولین بار ویژگی های افراد مبتلا به مایکوباکتریوم آویوم و کووید-19 را در گروه بزرگی از 10756 بیمار که 250 نفر آنها عفونت مشرکت سل و کووید-19 داشتند از سال 1398 تا 13400 با تمرکز ویژه بر عوامل خطر مرگ و میر و سایر پیامدها تشریح کرد.